Is het leven een geschenk in tijden van Corona?
Door Liesbeth van Tongeren
Sinds half maart weten we zeker dat onze wereld niet zo veilig is. Door de globalisering kunnen we de verspreiding van het Coronavirus niet voorkomen. Zware maatregelen die overal ter wereld zijn genomen om het virus te vertragen liegen er niet om.
Mijn eerste reactie was gelaten. Misschien omdat ik gewend ben veel te werken vanuit huis. Maar naarmate de tijd verder gaat word ik opstandig. Niet gek, want ik kan niet meer sporten. De vakantie is geannuleerd. Voorzichtig doen we boodschappen en een bezoekje aan familie en vrienden zit er voor nu niet in.
Mijn bezit
Ik heb het gevoel dat ik van mijn vrijheid ben beroofd. Ik mag geen eigen keuzes meer maken omdat de overheid mijn dagelijkse leven bepaalt. Het maakt me opstandig als ik bedenk dat een bewoner in een verzorgingshuis geen bezoek meer mag ontvangen. Vanuit de gedachte dat het leven je bezit is, kan ik dat gevoel wel rechtvaardigen. Maar vanuit het perspectief van Undefended Leadership vraagt het van mij juist drie andere keuzes:
Keuze 1: Ik ontvang het leven als een geschenk in plaats van als mijn bezit
Het verandert mijn manier van denken. In plaats van bezig zijn met wat me is afgenomen, besef ik hoe rijk ik ben vanwege gezondheid, contact met familie, vrienden en collega’s via internet, gevarieerd eten, wandelingen in de natuur. Teveel om op te noemen.
Keuze 2: Ik kies om te wonen in een wereld die vrijgevig is en vertrouw daarop
Het verandert mijn manier van kijken. De zon straalt en zet de bomen in bloei. IJsbergslazaadjes poppen uit de grond en ik zie de kracht van de schepping. De buurvrouw op de moestuin schenkt een lupine. Zonder voorbehoud.
Keuze 3: Ik geef en deel met anderen in plaats van veiligheid en bescherming voor mijn eigen wereld
Het opent mijn hart. Ik sta meer open voor wat er komen gaat. Leef meer in het moment. Ik schrijf bemoedigende kaarten voor bewoners in het verzorgingshuis, bezorg een maaltijd bij een alleenstaande buur, veeg de tuin aan van een ander en groet bewuster de mensen die ik tegenkom op straat.
Eerlijk is eerlijk, als het er op aankomt heb ik geen enkel recht van spreken. Ik heb het leven ontvangen om niet.
De ander
Een undefended houding in tijden van Corona verlegt de aandacht van mijzelf naar de ander. Het schept ruimte om mij in te leven en te reageren met empathie op het gevoel dat een situatie oproept. Ik kan ‘empathisch openstaan’, zoals Simon Walker het noemt.
In het Grieks staat het woord crisis voor het beslissende moment. Het doet me denken aan het ‘moment van de waarheid’ waar we mee werken in de leertracks van ons instituut. In die momenten gaan we aan de slag met een afspraak, activiteit of ontmoeting die gepland staat waarbij je echt oefent met het in de praktijk brengen van een leerdoel. Een leerdoel zoals de keuze die ik maak om het leven te ontvangen als een geschenk.
- Wat is in deze Coronacrisis jouw leerdoel?
- Op wat voor een manier zou jouw leven ten goede veranderen als je de wereld als vrijgevig ervaart?
